Nederduitsch taalkundig woordenboek. A. B, C, D

[Afknaauwen]

AFKNAAUWEN, bedr. w., gelijkvl. Van het scheidb. voorz. af en knaauwen: ik knaauwde af, heb afgeknaauwd. Hetzelfde als afknabbelen. Hiervan ook afknaauwer, afknaauwing.