Nederduitsch taalkundig woordenboek. A. B, C, D

[Afjagen]

AFJAGEN, bedr. w, ongelijkvl. Van het scheidb. voorz. af en jagen: ik joeg af, heb afgejaagd. Naar beneden jagen, wegjagen: ik joeg hem van den berg - van de

[p. 138]

kamer af. Jaag den hond van het vuur af. Door jagen afmatten: een paard afjagen - zich afjagen. Van hier ook afjager.