Nederduitsch taalkundig woordenboek. A. B, C, D

[Afhouwen]

AFHOUWEN, bedr. w., ongelijkvl. Van het scheidb. voorz. af en houwen: ik hieuw af, heb afgehouwen. Door houwen afzonderen, afhakken: eenen boom afhouwen - iemand het hoofd afhouwen.

Tatiaan gebruikt abafurhouuan voor afhouwen.