Nederduitsch taalkundig woordenboek. A. B, C, D

[Afgunst]

AFGUNST, z.n., v., der, of van de afgunst; zonder meerv. De gemoedsgesteldheid, waarbij men anderen het goede, welk zij bezitten, niet gunt. Ook wangunst.

[p. 134]

Af is hier een bijw. van ontkenning, en duidt gebrek van gunst, of goeden wil, aan.