Nederduitsch taalkundig woordenboek. A. B, C, D

[Afeten]

AFETEN, bedr. en onz. w., ongelijkvl. Van het scheidb. voorz. af en eten: ik at af, heb afgegeten.

Bedrijv. door eten wegdoen: kersen van den boom afeten - het vleesch van de beenen afeten.

Onzijd., ten einde eten, den maaltijd eindigen; met het hulpw. hebben: zij hebben nog niet afgegeten.