Nederduitsch taalkundig woordenboek. A. B, C, D

[Afeischen]

AFEISCHEN, bedr. w., ongelijkvl. Van het scheidb. voorz. af en eischen: ik eischte af, (ook eesch af) heb afgeeischt (ook afgeeschen). Afvorderen: iemand iets af-

[p. 120]

eischen, het van hem eischen. Zij eischten ons geen geld af. Eenen gevangenen den degen afeischen.