Nederduitsch taalkundig woordenboek. A. B, C, D

[Afbakken]

AFBAKKEN, bedr. en onz. w., ongelijkvl. Van het scheidb. voorz. af en bakken: ik bakte af, heb afgebakken.

[p. 111]

Bedr., ten einde bakken: zij wil de koeken eerst afbakken.

Onzijd., voor, alles bakken, wat gebakken moet worden; met het hulpw. hebben: wij zullen eerst maar afbakken.