Nederduitsch taalkundig woordenboek. A. B, C, D

[Aanvliegen]

AANVLIEGEN, onz. en bedr. w., ongelijkvl., met de hulpwoorden zijn en hebben: ik vloog aan, ben en heb aangevlogen. Zoo wel eigenlijk, van vliegende dieren, als ook in eene ruimere beteekenis, van alle snelle aannadering.

Onzijdig: de roofvogels zijn op de duiven aangevlogen: - de peil is tegen den muur aangevlogen - de Bode kwam aangevlogen. Ook voor, in brand vliegen:

Zie d'assen, van weêrzijde, ontsteeken, ommegaen,
Geraeken deze in brant, zoo vlieght de hemel aen. Vond.

Bedrijvend, voor, iemand woest en ruuw in het aan-

[p. 71]

gezigt vliegen, onverwacht op het lijf vallen: de hond heeft mij aangevlogen. Voor, iemand onbeschoft, met woorden, bejegenen: zoo dra hij mij zag, vloog hij mij aan.