Nederduitsch taalkundig woordenboek. A. B, C, D

[Aantrouwen]

AANTROUWEN, bedr. w., gelijkvl. Van het scheidb. voorz. aan, dat hier eene vereeniging aanduidt, en trouwen: ik trouwde aan, heb aangetrouwd. Door haren man heeft zij een aanzienlijk geslacht aangetrouwd - eene aangetrouwde dogter.