Nederduitsch taalkundig woordenboek. A. B, C, D

[Aanstrijken]

AANSTRIJKEN, bedr. en onz. w., ongelijkvl. Van het scheidb. voorz. aan, (naar, tot) en strijken: ik streek aan, heb aangestreken.

[p. 63]

Bedrijvend: den muur aanstrijken.

Onzijdig: het paard strijkt aan, schuurt de pooten, onder het loopen, tegen elkander. Ook voor aannaderen, vooral van de vogelen: de kraaijen kwamen op de kerk aanstrijken.