Nederduitsch taalkundig woordenboek. A. B, C, D

[Aanstormen]

AANSTORMEN, bedr. w., gelijkvl. Van het scheidb. voorz. aan, (naar, tot) en stormen: ik stormde aan, heb aangestormd. De vijand stormde, (viel) met geweld, op de stad aan.