Nederduitsch taalkundig woordenboek. A. B, C, D

[Aanstippen]

AANSTIPPEN, bedr. w., gelijkvl. Van het scheidb. voorz. aan, en stippen: ik stipte aan, heb aangestipt. Figuurlijk: ik heb die zaak slechts aangestipt, met een enkel woord daar van gesproken, of geschreven.