Nederduitsch taalkundig woordenboek. A. B, C, D

[Aanspoelen]

AANSPOELEN, onz. en bedr. w., gelijkvl. Van het scheidb. voorz. aan (naar) en spoelen: ik spoelde aan, heb aangespoeld.

Onzijdig, met het hulpw. hebben: het water heeft, te voren, tegen dit huis aangespoeld.

Bedrijvend: de zee spoelde de wrakken aan. De rivier spoelt altijd nieuw land aan.