Nederduitsch taalkundig woordenboek. A. B, C, D

[Aanspinnen]

AANSPINNEN, bedr. w., ongelijkvl. Van het scheidb. voorz. aan, dat eene zamenkoppeling beteekent, en spinnen: ik spon aan, heb aangesponnen. Door spinnen met iets verbinden: den eenen draad aan den anderen spinnen.