Nederduitsch taalkundig woordenboek. A. B, C, D

[Aanspeten]

AANSPETEN, bedr. w., gelijkvl. Van het scheidb.

[p. 59]

voorz. aan, dat hier eene zamenkoppeling en vereeniging aanduidt, en speten: ik speette aan, heb aangespeet. Aan het spit steken.