Nederduitsch taalkundig woordenboek. A. B, C, D

[Aanscharrelen]

AANSCHARRELEN, onz. w., gelijkvl., met het hulpw. zijn. Van het scheidb. voorz. aan, en scharrelen: ik scharrelde aan, ben aangescharreld. Met ongelijke schreden aankomen: daar komt hij aanscharrelen.