Nederduitsch taalkundig woordenboek. A. B, C, D

[Aanridselen]

AANRIDSELEN, bedr. w., gelijkvl. Van het scheidb. voorz. aan en ridselen, voordd. w., van ridsen: ik ridselde aan, heb aangeridseld. Dikwerf aanzetten, bij herhaling tot iets aanporren, waarvan aanridseling; doch aanridsen is, in dezen zin, gebruiklijker. Aanridselen wordt

[p. 52]

doorgaands voor aanroeren, zachtjes bewegen, gebezigd: gij moet het (daar) niet aanridselen. Zie elen.