Nederduitsch taalkundig woordenboek. A. B, C, D

[Aanminlijk]

AANMINLIJK, bijv. n., en bijw., aanminlijker, aanminlijkst. Van het zinversterkende voorz. aan en minlijk. Eene aanminlijke schoonheid. Ook als bijw. gebruikt: zij ziet er aanminlijk uit. Zie lijk.