[Aanmerklijk]
AANMERKLIJK, bijv. n. en bijw., aanmerklijker, aanmerklijkst. Eene aanmerklijke gebeurdtenis - het aanmerklijkste van alles is enz. Ook als bijw. gebruikt: het verschilde aanmerklijk veel - de zaak was aanmerklijk van natuur veranderd. Zie lijk.
Auteursrechtvrij