Nederduitsch taalkundig woordenboek. A. B, C, D

[Aanmerken]

AANMERKEN, bedr. w., gelijkvl. Van het scheidb. voorz. aan, dat den zin versterkt, en merken: ik merkte aan, heb aangemerkt. In overweging nemen, gadeslaan: vele dingen aanmerken, die anderen onachtzaam voorbij-

[p. 46]

gaan. De Bijbelv. gebruiken het voorz. aan in aannerken, ook somwijle als onscheidbaar: aanmerkt dat alles! - aanmerkt de lelien des velds, enz.