[Aanblijven]
AANBLIJVEN, onz. w., ongelijkvl., met zijn. Van het scheidb. voorz. aan, en blijven: ik bleef aan, ben aangebleven. Het beteekent zooveel als, in zijn ambt blijven, zijne bediening behouden. Ook zegt men niets bleef er aan den wand, enz.
Auteursrechtvrij