hoeveel zouden zooveel wilskracht hebben om het verlangen te weerstaan het te mogen lezen, zelfs tot den grooten prijs dat zij het leven zonder een sprankje hoop en zonder eenige verrassing zouden moeten doorloopen.
Op zijn best genomen is het leven toch in-vervelend. Je kunt elken dag weer opnieuw gaan eten en slapen, maar stel je voor, hoe vreeselijk saai het zou worden, als er nooit iets onverwachts, tusschen die maaltijden en dat slapen gaan in, gebeurde. Nee, dank je hartelijk!
Ja Vadertje, dat is een inktmop, maar ik ben nu al aan mijn derde zijdje en kan dat heusch niet allemaal nog eens overschrijven.
Ik ga dit jaar door met ontleedkunde. Het is verbazend interessant. Op het oogenblik bestudeeren wij het darmkanaal van de zoogdieren. Je moest eens weten hoe aardig de blinde darm van den kat er onder den microscoop uitziet!
Ook volg ik nu colleges over wijsbegeerte. Ook heel mooi maar vreeselijk vaag! Ik houd dan toch meer van ontleedkunde, waar je het voorwerp van je belangstelling aan een bordje kunt vastmaken. Nog een mop en nog één! Mijn pen stort tranen met tuiten. Neem het haar niet kwalijk, Vadertje!
Geloof je in iemands vrijen wil? Ik doe het. Beslist. Ik ben het heelemaal niet eens met de filosofen, die denken dat elke daad het onvermijdelijke resultaat van een samenloop van lang geleden oorzaken is. Dit is de meest minderwaardige leer, waarvan ik ooit heb gehoord. Dus niemand zou je iets kunnen verwijten! Als een man fatalist is, blijft hij maar den heelen dag kalm zitten.-
‘God's wil geschiede’ - en wacht net zoo lang tot hij eindelijk dood is, Ba!
Ik geloof heilig in mijn eigen vrijen wil en mijn eigen macht om mijn verder leven te vormen. En dat is een geloof, dat zelfs bergen kan verzetten. Je zult nog eens zien, wat ik voor een groot schrijfster word. Ik heb al vier hoofdstukken van mijn nieuwe boek kant en klaar en No. V staat al in korte trekken op een kladje.
Dit is weer eens een diepzinnige brief, hè lieveling?’