Vadertje Langbeen

Zaterdag.

We zijn vanmorgen voor dag en dauw opgestaan! De nachtwaker heeft ons gewekt. We waren islet ons zessen meisjes en we hebben op een komfoor koffie gezet. (Je hebt nog nooit koffie met zooveel zaksel geproefd!) En toen hebben we twee mijlen geloopen om op den top van One Tree Hill den zonsopgang te bewonderen.

Je had ons dat laatste stuk naar boven moet ten zien krabelen! De zon branndde ons in het gezicht! Je kunt je voorstellen hoe uitgehongerd we bij het ontbijt waren!

Lieve deugd. ik schijn vandaag wel een erg uitroeperigen stijl te hebben! Kijk eens naar al die uitroepteekens op die eene bladzij.

Ik wou je eigenlijk eens heel veel vertellen over de uitbottende boomen en het nieuwe sintelpad dat nn naar het sportveld leidt en over de afschuwelijke les, die wij voor morgen voor ontleedkunde moeten leeren en over de nieuwe bootjes op het meer en over Catharina Prentiss, die longontsteiking heeft en over Prexy's Angora-katje, dat van huis is weggeloopen en twee weken hier op

[p. 114]

Fergussen Hall heeft gelogeerd, totdat een van de kamermeisjes het weer heeft teruggebracht. En dan over mijn drie japonnen, wit en roze en blauw mousseline met een daarbij passenden hoed - maar, Vadertje, ik ben heusch moe, een meisjes-universiteit is een heel drukke plants en wij zijn dikwijls erg moe tegen den avond, vooral ads onze dag al voor zonsopgang begint.

Je je liefhebbende klein Judy.