Vriendenzangen tot gezellige vreugd

[p. 35]

Drink lied.

Air: Cueillons la rose.

Komt, waarde vrienden!

Hier moet een Béker zijn?

Ik zing ter eere

Van d'ed'len wijn.

Natuur gij schonkt deez' médicijn!
Wat ware een stervling zonder wijn!
Dat dankbaarheid, het kenmerk zij,

Van een beschaafd gemoed!

Komt, waarde vrienden!

Hier moet een Béker zijn?

Ik zing ter eere

Van d'ed'len wijn.

[p. 36]

 

Ik weet hij geeft soms tegenspoed:

 

De Mensch verliest en eer en goed;

 

Wanneer zijn zinnelooze drift

 

Geen perk noch paalen kent.

 

Weg dan met deezen!

 

Hij kwetst de gulle vreugd.

 

Ik zing voor vrienden

 

Van waare deugd.

 

 

 

Wat wekt de geesten meerder op?

 

Wat brengt de vreugd tot hooger top?

 

Is 't niet der Druiven édel vocht,

 

Het geen den Mensch verkwikt!

 

Schenkt dan, met maate,

 

Zoo lang 'er druiven zijn;

 

Smaakt gulle vreugde

 

Bij 't glaasje wijn!

[p. 37]

 

Hoe naauw ons vriendschap heeft verknogt;

 

Een enkel glaasje van dit vocht

 

Vernieuwt als 't waare deezen band

 

En haalt hem vaster aan.

 

Vriendschap gedronken!

 

Hier moet een glaasje zijn?

 

Bij gulle vriendschap

 

Voegt goede wijn!

 

 

 

Hoe vaak dong niet oprechte min

 

Vergeefs na 't hart van een vriendin;

 

Die eindlijk, bij een gullen dronk,

 

Haar fierheid gansch vergat!

 

Schenkt dan, met maate,

 

Zoo lang 'er druiven zijn;

 

Ter eer der liefde

 

Groeide ook de wijn!

[p. 38]

 

Wanneer de geest is uitgeput,

 

En 't grijze hoofd haakt naar een stut;

 

Hoe welkom is 't verkwikkend vocht,

 

Bij d'afgematten mensch!

 

Drinkt! grijze Vaders!

 

Zoo lang 'er ranken zijn.

 

Gij zult verjongen

 

Door deezen wijn.

 

 

 

Voor 't laatst noch eenen held'ren dronk!

 

Denkt, aan Natuur die hem u schonk!

 

Dat matigheid het kenmerk zij

 

Van uwe erkentenis!

 

Aan u, ô Bacchus!

 

Is onze dank gericht!

 

Maar die wil drinken,

 

Denk' aan zijn plicht.