Democritische Tafelliedjes

[p. 55]

Het lagchen.

Wijze: Partant pour la Syrië.

Laat andren brommen, dondren,

In dicht of rijmlarij,

Om zich te doen bewondren,

Gansch anders denken wij!

Laat hen in d' ether zweven,

Tot aan der englen-wacht:

Wij achten 't hoogst verheven,} tweem.

Dat, waar men 't meest om lacht.} tweem.

[p. 56]

 

De mensch, het edelst wezen

 

Der schepping, lacht alleen;

 

Geen dier, hoe hoog geprezen,

 

Hoe vatbaar het ook scheen;

 

Hoezeer dan schrandre geesten,

 

Door ons ook zijn geacht:

 

Wij plaatsen bij de beest} tweem.

 

Elk hunner, die nooit lacht.} tweem.

 

 

 

Het kindje, pas geboren,

 

Gelijkt bijna een plant;

 

Het doet zich weenend hooren,

 

Want het ontbeert versland.

 

Hoe wordt niet zijn gezigtje

 

Door 's moeders oog betracht;

 

En juichend kust zij 't wichtje,} tweem.

 

Wanneer 't voor 't eerst eens lacht.} tweem.

[p. 57]

 

Het lagchen is verbonden

 

Aan welvaart en aan vreugd,

 

Het zalft der zielen wonden,

 

Bij ouderdom en jeugd;

 

Het doet de smart vergeten,

 

En geeft het ligchaam kracht;

 

Mistrouwen wij 't geweten} tweem.

 

Van hem, die nimmer lacht!} tweem.