Democritische Tafelliedjes

[p. *3]

['t Is Democriet niet onbekend]

Wijze: Femmes voulez vous éprouver.

't Is democriet niet onbekend,

Dat, in veel Nederlandsche kringen,

Men 't oud gebruik glad is ontwend,

Van aan een' gullen disch te zingen;

En dat, zoo 't al nog eens geschiedt,

Uit een begaafde maagden-gorgel

Vaak rijst een onverstaanbaar Lied,

Met toonen, als van 't kunstigst orgel. (tweem.)

[p. *4]

 

't Is d' ouden Man ook lang berigt,

 

Dat, wie op de oude wijs moog' klinken,

 

Het menig aan den disch ontslicht,

 

Wil men nu nog condities drinken;

 

En toch komt hij nu voor den dag

 

Met tafelliedjes.... hoe vermetel!

 

Meent hij de Mode, door zijn' lach,

 

In eens te werpen van haar' zetel? (tweem.)

 

 

 

O, neen! hoe vaak hij vrolijk lacht

 

Met Modes vreemde en zotte kuren,

 

Hij weet te wel, wie haar veracht',

 

Haar rijk zal eeuw bij eeuw verduren;

 

Maar hij weet tevens en gewis,

 

Dat, even, als bij al zijn Kindren,

 

Een hartlijk Liedjen aan den Disch

 

De Tafel-vreugd nooit zal vermindren. (tweem.)

[p. *5]

 

Hij weet, hoe ouderwetsch het schijn',

 

Dat voor zijn Kroost, bij dischvermaken,

 

Een woord van pas bij 't glaasje wijn

 

Het Bacchus-vocht doet beter smaken:

 

Dat, als het bij een teug gedenkt

 

Aan Vaderland, aan Gade of Vrinden,

 

Aan 't heil, dat hun deze aarde schenkt,

 

Die banden zich nog meer verbinden. (tweem.)

 

 

 

Wie dan met hen steeds vrolijk drinkt

 

En klinkt in Nederlandsche kringen;

 

Wie, wijl genot op 't aanschijn blinkt,

 

Een tafelliedje meê wil zingen,

 

Heffe uit dit Liedenboekjen aan,

 

En wat hij immer moet verkroppen,

 

Zijn geest zal democriet verstaan,

 

Zijn hart voor ware blijdschap kloppen, (tweem.)

[p. *6]

 

Maar, wie, op muggenziften leep,

 

Steeds ieder woordje naauw wil wikken,

 

Die gaarn zelfs ieder lettergreep

 

Een etmaal voor en na zou likken,

 

Hij zinge deze Liedjes niet,

 

Hij zou nooit aan den toon gewennen,

 

Hij leert den geest van democriet,

 

Hoe oud hij wordt, toch nimmer kennen, (tweem.)