Brieven aan familie en vrienden 1919-1941

[p. 843]

29.

Brief van 29 augustus. Het handschrift van Terkuhles roman Zeewind is in de oorlog verloren gegaan; ik heb het helaas nooit in handen gekregen. Hijzelf heeft de Japanse gevangenschap niet overleefd.

Blimbing, 29 Augustus 1941

Waarde Nieuwenhuys,

Zooeven kreeg ik een brief van Terkuhle, die in den laatsten tijd veel schijnt te hebben gewerkt. Hij heeft nu een boek klaar ‘Zeewind’, dat ongeveer 150 blz. Fakkel beslaat en uit 8 hoofdstukken bestaat, alle handelende over denzelfden held, maar toch elk op zichzelf staande. Ook die scheepsramp komt er in voor, die stond in dat nummer van ‘Tijdbeeld’, dat ik je indertijd toezond. Hij weet zeker, dat het een leesbaar boek is en hier en daar zelfs uitstekend, zegt hij. Dat zal natuurlijk wel, want op het gebied van zeeverhalen (en humor!) is Terkuhle goed. Hij heeft uit dat laatste verhaal het slot weggelaten, waarin van den Raad voor Scheepvaart wordt verteld en waardoor het iets kreeg van een krantenbericht m.i. Terkuhle is niet koppig en volgt raad van anderen, b.v. van mij of van jou, maar o wee, als hij geen fiducie heeft in iemand!

Nu zoekt hij een uitgever en zou zich wel tot jou willen wenden, maar hij kan er niet toe komen, want jij kent hem niet en welk recht heeft hij om je lastig te vallen, vraagt hij. ‘Er zit aan zooiets een hoop werk vast en wat heb ik voor recht om beslag te leggen op zijn tijd?’ Dat zijn Terkuhle's woorden. Hij schrijft, dat hij 2 Aug. een briefkaart van je kreeg over dat verhaal ‘Prauwreis’, wat je persoonlijk had goedgekeurd, maar waarover je nog moest spreken met anderen, en ook dat je eventueel elders plaatsing zou vinden of trachten te vinden. (Terkuhle moet een nieuw gebit hebben en wil wat verdienen, extra. Hij tapt allerlei glossen op zijn slifferende manier van praten.)

Als dit werk ‘Zeewind’ aangenomen wordt, begint hij direct aan een ander boek ‘Moessonwinden’, zeeverhalen uit den Indischen Archipel. Kun je hem schrijven om het ms aan je op te zenden of bemoei je je er liever niet mee? In dat geval stuurt hij het rechtstreeks aan den eenen uitgever na den

[p. 844]

anderen natuurlijk, want wat zal hij anders doen? Wat bemoediging zal hem echter wel te pas komen, als die gegeven kan worden.

Ik bedankte je nog niet voor de overdrukjes, naar ik meen. Ik wil ze graag hebben, heb er nog eenige, die ik bij gelegenheid alle samen hoop te binden. O.a. kreeg ik ook Vroman's verhaal indertijd, een art. van Greshoff, Way Baroe van Beb enz.

Kreeg brieven van Veenstra, Koch en Beb Vuyk. Koch heeft nu eindelijk het boek van Ter Haghe gelezen, en is verontwaardigd over de manier, waarop hij en zijn vrouw daarin zijn uitgeschilderd. Veenstra heeft ook al klachten, altijd over Jansen, maar och, in de journalistiek moet je niet te gauw boos worden. Als Veenstra wil, komt hij in een wip weer bij het Kolling-concern. Ook Beb kan meer doen voor Jansen, als zij wil, en goede betaling krijgen. Ik heb het haar nog eens geschreven. Veenstra schreef me, dat hij Jansen had geschreven over Ter Haghe. Ook ik heb met Jansen een serieus gesprek gehad over dezen man, en ook Beb Vuyk heeft er Jansen al over geschreven, dus als Jansen het nu nog niet begrijpt, begrijpt hij het nooit. Ik heb hem vooral op het hart gedrukt Ter Haghe niet aan het woord te laten over De Fakkel en hem uitgelegd, waarom Ter Haghe niet eerlijk kan zijn in zijn kritiek. Dus hoop ik, dat het nu met die persoonlijkheden uit zal zijn.

Tot zoover voor heden. Ik heb het nog druk en morgen moet ik naar de krant om geld!! Geld!! De groeten aan Mevrouw en kus den zoon voor mij.

Als altijd je toegenegen

W. Walraven.