Vaderlandsche historie. Deel 4

Aart van Hertog Karel.

Zulk een jammerlyk einde trof onzen Graaf, Hertog Karel van Bourgondie, midden in den loop zyner onbezonnen' staatzugtige onderneemingen, en in het vierenveertigste jaar zyns Ouderdoms. De naamen van Strydbaaren, Stouten, Schrikkelyken, en diergelyken, welken hy, by zyn leeven, en na zynen dood, in de Geschiedschriften, gedraagen heeft, zyn alles wat hy, met zyne onvoorzigtige Krygstogten, heeft gewonnen. De voorspoed maakte hem opge-

[p. 161]

blaazen, en deedt hem waanen, dat niemant hem te magtig zyn kon. De tegenspoed verblufte hem niet, maar maakte hem stout, driftig, wreed, verwoed. De Lotharingsche en Zwitsersche Kryg, zo schandelyk verlooren, als reukeloos ondernomen, zal een altoosduurend bewys verstrekken van de ongeziene middelen, door welken, de Voorzienigheid staatzugtige Vorsten ten val brengt. Karel liet eene eenige Dogter, eene verwarde Regeering, berooide Onderzaaten, en eene ledige Schatkist agter. De Landzaaten, oneenig onderling, werden, daarenboven, met uitheemschen Oorlog, gedreigd. De welvaart, op welke men, onder de Regeeringe van Hertoge Filips, geroemd hadt, scheen geheel ten Lande uit geweeken. Doch ééne zaak was 'er, in welke Karel zynen Vader overtrof. Hy was kuisch en maatig, meer egter uit hoofde zyner gesteldheid, dan uit Godsdienstigheid. Men vindt niet, dat hy eenige onegte Kinderen nagelaaten heeft. De grootschheid der Bourgondische Hofhoudinge, van welke nog eene omstandige Beschryving voorhanden is^(y), was min in Karel te verschoonen, dan in Filips: alzo Karel te veel gelds in den Kryg maakte noodig te hebben, om, ten laste der schamele Gemeente, nog groote schatten in dertele pragt te spillen.

(y) In Matthaei Anal. Tom. I. p. 233.