Vaderlandsche historie. Deel 2
(1749)–Jan Wagenaar–
AuteursrechtvrijXXIV. De Noorman Rudols valt in Friesland; doch sneuvelt 'er.De Noorman Rudolf toonde, wel haast, wat hy in den schild voerde; want eene aanzienlyke Vloot Schepen by een gebragt hebbende, kwam hy, in Zomermaand des volgenden jaars, in Friesland; en, eerst de Landen onder Karels aandeel behoorende, afgeloopen en verwoest hebbende, ontzag hy zig niet, ook de Landen, onder 't gebied vanGa naar margenoot+Koning Lodewyk staande, te ontrusten. Hy viel in 't Friesch Graafschap van zekeren Abdagus, dien de Schryver, uit wien wy dit verhaal ontleenen, den naam van Koning schynt te geeven; en vorderde aldaar den Ingezetenen schatting af. En wanneer hem dezelve geweigerd werdt, rukte hy, met al zyne magt, op hen in. 't Gevegt was hevig van weerskanten; doch Rudolf sneuvelde al in den aanvang, nevens meer dan vyfhonderdGa naar voetnoot(k), anderen schryven agt honderd der zynenGa naar voetnoot(l). De overigen wierpen zig in zekere sterkte, die niet genoemd wordt, alwaar zy van de Friezen belegerd werden. Eerlang braken deezen egter 't beleg op, volgens den raad van zekeren Noorman, die, een Christen zynde, lang onder de Friezen verkeerd hadt, en, naar sommiger vermoeden, Rudolfs Oom, Roruk | |
[pagina 80]
| |
zelf geweest zou zyn. Men liet de belegerden naar hunne Schepen vertrekken, doch behieldt eenigen uit hen, tot Pandsluiden voor 't volbrengen van de voorwaarden des Verdrags, by 't welk bedongen was: ‘dat de Deenen den behaalden buit wederom geeven, en met eede belooven zouden, niet in 't Ryk van Koning Lodewyk te zullen wederkeeren’. 't Een en 't ander geschiedde: waar na men de schepen vertrekken lietGa naar voetnoot(m). |
|