Zuidwal

[p. 23]

[In lichtend schuim waadde zij]

In lichtend schuim waadde zij
En droogde zich met helmgras
Haar voeten stonden op het

Zure mos van duin en wij
Zongen liederen van die tijd
De heupen schokten in de nacht

Zij keek en wenkte mij mee
Duinroos en zand deerden niet - wit
Maanbeeld, toen ze verdween in zee