Zuidwal

[p. 19]

[Ach, zandschlemiel, almaar]

Ach, zandschlemiel, almaar
Haalde ik je zorgzaam uit de
Kelderkist en koesterde je paars

Witte tentakels, je verrimpelde
Huid. Tot ver na de winter bleef
Je redder van onmondige jeugd

In het fluweel van kruimels
Stond je uit een dood op in
Een mond die maalde, kraakte

Als een tangoplaat uit de donkere
Tijden van de coloradokever
O, vergeten toekomst van toen.