Zuidwal

[p. 18]

[Onder aarden oksels groeide je]

Onder aarden oksels groeide je
Zwijgzaam naar het schuwlicht
Der magen. Rul lag je in de hand

Van de rooiers. Daarna dampte je
In schamele pannen en verdween je
In boertige buiken rond het veen

Soms stilde je het schrokkende
Verdriet van verlegen minnaars
En kuste je schaamteloze tongen