Van de aanvaller geen spoor. Gedichten 1973-1983

[p. 85]

Tweeluik

De oude motor van alledag:
Licht glipte onder de oogleden
Stommelde naar het netvlies

Voorbij de zee, waar nog dimlicht was
Herinnerde hij de aarzelende stappen
Zichzelf voorgegaan, op weg

[p. 86]

 

De dingen gebeurden in het stilliggende

 

Hoofd, het roerloze lichaam: de vader

 

Smetteloze chirurgijn, de moeder vol juwelen

 

 

 

De eerste passen in het donker, handen

 

hielden de ogen dicht; avondfluweel

 

In de ochtend toen ik vluchtte

 

 

 

De eerste passen, gezet, voorgoed voorbij

 

De zeemuziek, de zintuigen; niemand heeft

 

Dit kind uit de golven kunnen redden.