Van de aanvaller geen spoor. Gedichten 1973-1983

[p. 72]

De stilte, aandachtig bijna

In wankele houding
Duin stutte de rug

Licht rafelde in dit schisma
Taal ontbond zich

Geen woord bracht hij uit

Zachte vloed weekte de voeten
In milde zee

Van jeugd, jonge bruinvis
Nauwelijks verhardende klei

De wangen voorbij wrakhout
Zachte dood weekte

Speeksel stroomde
Stembanden lieten los

Geluidloos het strottehoofd
Naar buiten geheveld

De stilte, aandachtig bijna,
Bij het woordloos worden van zichzelf.