Van de aanvaller geen spoor. Gedichten 1973-1983

[p. 68]

Stilte van as

In langzame, traag wegsluipende
winterluchten, haveloos geteisterd
door mensenkilte, langdurige sneeuw

Reist het niet meer tegemoet,
een lente met te verwachten warmte,
kieteling van het vluchtsyndroom.

Daar in de open wonde van bloesems
en vers groen, behuist
de laatgaander zichzelf

Ziet het vertekende beeld van de wereld
en dat is alles
in de avondzon smelten,

Schrompelen tot de stilte van as.