Verzen (onder ps. Una ex Vocibus)

[p. 49]

XXV.
Windgeruisch.

Ruisch, ruisch, windeken ruisch

Door de donkere dennenkruinen,
Door het hooge helm der duinen,

Waar ik neerlig en geniet.

Zing, windeken, zing mij een lied,

Zing van de zee, waar de scheepjes varen,
Of het drijvende meeuwen waren,

Rustend na hun snelle vlucht.

Zing van de lucht, de blauwe lucht,

Waar de witte wolken drijven....
O, dat ik immer, immer kon blijven

Droomen bij zee- en windgesuis!

Ruisch, ruisch, windeken ruisch!