Nieuwe verzen

[p. 61]

In het hooi.

Ik lag in het hooi,
De hemel was mooi,
Mijn bed zacht en goed,
En het geurde zoo zoet.

Ik keek met een zucht
Van genot naar de lucht.
Mijn geluk was als dat
Van een spinnende kat.

En ik dacht: ‘Zoo meteen
Moet ik op, moet ik heen -
Maar ik weet nog niet, hoe
Ik dat kan, ik dat doe.

Als nu spelenderwijs
Mij de Man met de Zeis
Had gemaaid, als het gras,
Dat dit hooi eenmaal was,

[p. 62]

 

Ik behoefde niet op

 

Meer te staan, niet rechtop

 

Meer door 't leven te gaan...’

 

- En dat lachte mij aan.