Iris

[p. 62]

Rust.

Al wat ik heb bezeten,
Waarnaar mijn wijsheid vroeg,
Vaarwel, een zoet vergeten
Is al mijn weten,
Jezus, mijn vriend te heeten
Is mij genoeg.

Mijn jeugd voor ijdle zorgen
Ze zocht bij wijsheid baat,
Mijn grijsheid laat den morgen
Voor 't zijne zorgen,
Weet zich in God geborgen,
En vreest geen kwaad.

Naar Fénelon.