Iris

[p. 23]

Lentelied.

Het zoet geluk, dat in mij is,
Geeft zulk een vreemd geluid!
Het lijkt wel, of mijn droefenis,
Zoodra mijn vreugd zich uit,

Alsof een teere treurigheid,
Die zelf geen woorden heeft,
Het zachte zingen begeleidt,
Der vreugd, die in mij leeft.

De vreugd, die mij tot zingen drong,
Klinkt nu zoo bang en droef,
Dat ik de woorden op mijn tong
Als pure droefheid proef -

Als smart, maar smart, die zoeter smaakt,
Dan zuivre blijdschap doet,
En mij zoo dwaas gelukkig maakt....
Dat ik haast schreien moet.