Gebroken kleuren

[p. 106]

De avond is gekomen

Het licht werd weggenomen,
Dat over de aarde lag;
Reeds duisteren de boomen -
De avond is gekomen.
En 't was nog klare dag!

De zon had hare stralen
Den rijpen zomernoen
Rechtstandig neer doen dalen,
Met oogst en binnenhalen
Had ik nog veel te doen.

Toen is mijn zon gezonken
Voorgoed en onverwacht,
De bleeke sterren dronken
Het hemellicht en blonken
En bloeiden in den nacht.

Ik zag het vreemd gebeuren,
De handen in de schoot,
En even moest ik treuren,
Om 't sterven en verkleuren
Van 't gloeiend avondrood.

[p. 107]

 

Maar, dacht ik, God zal zorgen

 

Voor 't geen te velde staat,

 

Wat mòet, dat wòrdt geborgen,

 

Zoo niet vandaag, dan morgen,

 

Als Hij aan d' arbeid gaat.

 

 

 

Toen heb ik mij tevreden

 

Tot rusten neergevlijd.

 

Wat nood, zoo hier beneden

 

Mijn handen 't werk niet deden?

 

Wat scha voor de eeuwigheid?