Zwijgende liefde (onder ps. Julius)

[p. 33]

XIII

Gave God mij de magt in mijn needrige zangen

den glans en den streelenden geur

van de lieflijkste bloemekens samen te vangen

bij 't murmelend bekengeneur;

en der lustige vogelen orglende stemmen,

den luister der sterrekens meê,

die men boven als goudene vischjens ziet zwemmen

in 's aethers azurene zee!

O viktorie! in 't midden daarvan zou ik stellen,

gelijk in een heilig altaar,

eenen naam, die mijn herte doet hupplen en zwellen,

den heiligen name van haar!

[p. 34]

 

En sterren en vogelen, beken en bloemen,

 

en alles wat stralen schiet,

 

of klanken of geuren giet, zou haar roemen,

 

haar roemen in mijn lied.