Huis en tuin. Fabels en strips

[p. 31]

Het vlees en ik

Er drijft een meisje in de sloot.
Volgens haar mondje is ze dood,

maar volgens haar palingen en wormen
leeft zij voort in wilde vormen.

Wat eens de eendjes had gevoed
doet nu haar best voor 't woest gebroed.

Ik zie niet waar het dansend kind
ophoudt en hun dans begint.

Nu legt ze met een dode hand
haar vlees terug in mijn verstand
zodat zij die van neus tot naad
nog nooit bestaan had, nu bestaat.

Moraal

Treur net zo flink om wat vergaat
als om wat al dan nooit bestaat

Of

Lees - als jij mij wilt verstaan -
niets, maar kijk eens iemand aan.