Huis en tuin. Fabels en strips

[p. 30]

De draak en zijn ridders

Een draak die zich niet kon verdragen
werd echt verschrikkelijk graag verslagen

maar hoe duidelijker hij wachtte
hoe meer de ridders hem verdachten.

Hij liet zijn tong naar buiten lallen
maar niemand dorst hem aan te vallen.

Hij wierp zich op zijn rug en weende
maar niemand dacht dat hij het meende.

Hij plukte huppelend veldboeketten
maar niemand dorst op hem te letten.

Hij boerde vlammen in zijn handen
maar die wilden niet verbranden.

Na eeuwen was hij uitgezakt
en eindelijk kreeg hij contact.

De ridders durfden nader komen
en voerden hem gehakte bomen,

bouwden een brug naar hem, en paden.
De vrouwen hielpen hem met baden.

In zijn bek, nu dor en koud,
werd een modern hotel gebouwd,

en in zijn arme edele delen
een kegelbaan en andere spelen.

Men heeft van zijn pupillen uit
een blik op zijn riante snuit.

Moraal

De hele aarde, denk ik vaak,
is ook zo'n lieve ouwe draak.