Verliefde, of klagende minnaer
(1698)–J. Vriend– Auteursrechtvrij
[pagina 94]
| |
In 't groene gras.
Sy sag een Scheepje komen zeylen,
So diep in Zee,
Haer hertje verheugden van binnen so seer,
Sy en treurden niet meer.
Och Schipper sey sy Schipper mijn,
Waer wilstu zijn,
Ick wou dat ick waer te Londen aen 't Landt,
In de koele Wijn.
Dat Meysken is in sijn Scheepken getreden,
Fris wel gemoet,
Och Schipper ick heb den honger so groot,
Hebstu geen broodt?
Bier en Broodt heb ick genoeg,
Tot dijner behoef,
Een Beddeken om te slapen soete lief
Komt in den Roef.
Sy zeylden so meenigen nacht en dag,
So diep in Zee,
Tot dat sy quamen te Londen aen 't Landt,
Aen de schoone stee.
Sy sijn te Londen aen Landt getreden,
Al in de Wijn,
Haer Vader en Moeder deden haer soecken,
Waer mach sy zijn.
Haer vrienden en magen deden haer schelden
Om eenen Man,
Al ben ick een Schipper sijn Vrouken geworden,
Wat leyt daer an.
EYNDE. |
|