Verliefde, of klagende minnaer
(1698)–J. Vriend–
Auteursrechtvrijop de stemme: Alst begint.
IS liefde soet lijden, sy baert mijn groot pijn,
Isse bitter hoe kanse dan aengenaem zijn,
Wijl ick lijd' met lusten, Waerom sou ick dan,
Gaen klagen wijl niet veranderen kan,
Want de pijn is so soet en aengenaem de smert,
Dat sy op een tijd quest, verheugt mijn jonck-hert.
Ick druck haer hant sagjes, 'k Sie quijnende neer,
Stilzwijgens so uyt ick mijn liefde seer teer,
Mijn zieltje wert door haer loncken geraeckt,
Terwijl sy al willens toont hoe dat sy blaeckt,
| |
[pagina 58]
| |
Haer loncken in 't schijlen, Haer tranen laet sien
Meer alsser oyt Minnaer sou konnen verspien.
Als liefde sijn plagen / 'k Laet de minne pijn,
Ick salse verjagen uyt d' sinnen van mijn,
Als langer te leven / In sorg en verdriet,
Ick wil mijn begeven / Uyt de liefde siet,
Ick wil mijn begeven / In mijn eenigheyt,
Op dat ick van mijn leven / De sorg raek quijt.
Als gy dan hebt verkooren / Een die u ziel gebiedt,
Sy wil u niet hooren / Maer stadig van u vliet,
Al offert gy u sinnen / Op 't Altaer van de min,
Sy wil u niet minnen met hert en met zin,
Sy wil u niet minnen,
Maer stadigh van u vliedt,
Ghy verdwaelde zinnen,
Siet wie u min biedt.
Laet u droevigh minnen,
Gaet mee dees wegh in,
Verandert u zinnen,
Kiest mijn tot u min,
Ick sal mijn min toonen,
Als ick sal by u zijn,
Maer wilt mijn beloonen,
Met een oprechte schijn,
Ick sal mijn dan stellen,
Na de wett' van u,
Ach wilt mijn niet quellen,
Want ik de Paters schu.
Die ick eerst heb aengebeede,
En getoont trouwen min,
Haer lieflijcke reeden,
Ware na mijn zin,
Die mijn hart plagh te steelen,
Door haer soete sangh,
Gaet haer nu begeven,
In een Klooster bangh,
Sy is nu verdweenen,
Haer lieffelijckheyt,
Och liefde, och liefde, Die mijn so verleyt.
Abdissen van 't Klooster,
Geeft mijn liefje weer,
| |
[pagina 59]
| |
Penetencie, penetencie,
'k Sal doen na u begeer,
Of gunt mijn te woonen,
By mijn liev' Bagijn,
Dat sal mijn voorwaer veel geruster dan zijn,
Ick sal voor u bidden,
Dat het na u endt,
U zieltje sal bevrijden,
Van alle torment.
Ick sal mijn dan schicken,
Na de wet van 't Convent,
En dagelicks leesen, Een less' wel bekent,
Oock offer mijn sinnen,
Op 't Altaer van de min,
Op dat ick mag minnen,
De schoone godin,
Op dat ick magh minnen,
De schoone vrindinn',
O Pater, o Pater, Laet mijn u Klooster in.
Sy wil mijn niet hooren,
Mijn Engeltje soet,
Ick hadt u verkooren,
Uyt een suyver gemoet,
Ghy gaet van mijn vluchten,
En laet mijn hier staen,
Vol droevig suchten,
Ick salder nu gaen / Ick salder nu ganen,
By Cupido goet / Dat hy doch mijn tranen
Afdroogt metter spoet.
Komt aen nu Venus houtje,
Schiet nu met u schicht,
In 't hertje van mijn hertje,
Dan ben ick verlicht,
'k Sal alle de Nonnen en mijn lieve Bagijn,
Wel biechten mocht ick 'er de Pater van zijn,
O Venus mocht ick 'er de Pater van zijn,
So waer ik voor eeuwig verlost van mijn pijn.
Ach Pater geeft mijnder
Dan maer mijn Bagijn,
Ick sal u in alle deelen behulpsaem zijn,
Ick salder de weerelt laten vliegen voort,
Als ick dan gemaeckt heb Dan so een accoort,
| |
[pagina 60]
| |
Dat salder mijn zieltje,
Dan raeck ick uyt de pijn,
So sal ick oock Pater, Altijt u dienaer zijn.
Wech tranen, wech suchten,
Wech droefheyd en pijn,
De liefde geeft vruchten die aengenaem zijn,
Het lieffelijck minnen,
Dat baert so veel vreugt,
Dat het aen de sinnen,
Geeft een groot geneught,
Dat het u doet smaken,
Een vreugt vol van soet,
Ach wie sou niet haken / Na so een groot goet.
Het suchten het streelen,
Het loncken vol gloet,
Het geen ghy voelt speelen,
Door d' aders en 't bloedt,
En dat door minne grillen,
U ziel werdt bevrucht,
Als ghy na u willen,
Daer vruchten van pluckt,
Als men vol van liefde werdt yder bemint,
En van die u geriefde,
Werde oprecht besint.
Adieu lief verheven,
Ick spoey mijn dan seer,
Ick gae mijn begeven / By een ander weer,
Die haer wil begeven / In de liefde siet,
Gelijck ghy gedaen hebt en van mijn wech vliedt,
Die mijnder veel beter, In de liefde neemt aen,
Als ghy der gedaen hebt en so van mijn gegaen.
|
|