Verliefde, of klagende minnaer
(1698)–J. Vriend–
AuteursrechtvrijStem: Ick drinck de nieuwe most, &c.
HOe wonder is de min,
Wat heeftse kuren in,
O Vryers gy sijt van groote kracht,
't Is groot of kleyn,
't Moet buygen voor u magt.
Dit sal ons Rotterdam,
Wel seer en aerdig toonen an,
Wat kracht de min,
Is onderworpen,
En hoe een teere maegt,
Des werelts wonder waegt.
En Juffrou jonck en schoon,
Lieftallig van persoon
Worde versogt ten houwelijcken staet,
Van een persoon niet van geringe graet.
Een Jonck-heer als een Vorst,
Die dag en nacht naer deze Juffer dorst,
En met sijn min haer so behoorde
Datse wert bestreen,
Door sijn wel lieve reen.
Maer hoe het was of niet,
Sijn min behaegt haer niet,
Of hy te koel was,
Of geen vier en had,
Sy wil hem niet,
Schoon hy haer dickwils badt.
Maer siet de Vader weer,
Die wou haer geven,
Aen dien drogen Heer,
| |
[pagina 53]
| |
Waer op sy met vrymoedigheden,
En gehoorsaemheyt,
Dit tot haer Vader seyt.
Mompeer wilt niet vermoen,
Dat ick iets wat sal gaen doen,
Tegens u sin, maer blijven dien ick zy,
En snijden af, Al wat is vryery.
So gy mijn wilt besteen,
Aen dien wiens min streckt,
Tot groot geween,
Dies bid ick wilt mijn dit vergeven,
Want trouwen tegen danck,
Is rouwe leven lanck.
Op 't laest het wert belet,
Een goede wacht geset,
Dat niemant niet
By haer kont komen weer,
En quam op straten noch op wegen meer.
Maer siet wat gaetmen doen,
Wie sou de groote listigheyt vermoen,
Onder haer huys woonden een Kuyper,
Daer mee wort overleyt,
Wat beste dient bereyt.
De Kuyper sprack seer koen,
Siet siet dat most gy doen,
Daer is een luyck,
Daer menig stopje wijn,
Is door gesluyck
Om vry van accijs te zijn.
Terstont men valt aen 't werck,
De grendels van dat luyck gebroken sterck,
Siet daer komt de son door
Dalen by haer minnaer neer,
En maeckte geen gebeer.
De kuyper nam een vat,
Daer hy den boom uyt had,
Daer liet de maegt haer doen besluyten in,
Ey siet de kragten van de reyne min.
Doen sy waer in het vad,
De Kuyper met sijn dissel haest hem wat,
En gaet de bodem weer toe maken
Ley kussens om haer lijf,
| |
[pagina 54]
| |
Tot dies Juffrous gerief.
Terwijlen wort gehaelt,
Een sleper ongefaelt,
Die 't maegde vat,
Sal slepen naer de poort,
't Welck alles wel en metter haest ginck voort.
Doen stracks het vat aen twee,
Een roosenobel voor de sleper mee,
De Joncker nam sijn soete Juffrou,
Snelletjes op sijn paert,
En heeftse wel bewaert.
Siet hier de liefdens kragt,
So groot is Venus magt,
Hoe dat een jongman hem geen ding ontsiet,
En hoe een Vryster,
Acht het leven niet.
De Goden selfs hoe hoog,
Sijn dick gewont,
Door Kupidootjes boog,
En hebben haren troon verlaten,
Om haer lust en sin / Te blussen door de min.
|
|