Verliefde, of klagende minnaer
(1698)–J. Vriend–
Auteursrechtvrij
[pagina 37]
| |
Voys: Tiereleliere la la, &c.
WIlt nog niet gaen,
Wilt nog niet gaen,
Vertoef mijn Lief waer heen geweken,
Ick sal stracx met mijn heet getraen,
De koele doodt in brant gaen steken,
Ick wil dat naeckte wigt,
Ontblooten van sijn schigt,
Kom helpt mijn Venus wigt.
Maer hoe wat nare duysterheyt,
Omcingelt die twee schoone Ligten,
Vaer wel mijn Son in eeuwigheyt,
Hout op nu Son van meer te ligten,
Want al u stralen, al u luyster, al u ligt,
Gy ontfangt uyt haer gesigt.
Haer vel wel eer so wit als snee,
Waer op gestaeg de roosen bloeyden,
De roode lipjes daer sy mee,
Mijn suyvere ziel aen de hare boeyden,
Die sijn o schoon verflenst,
Verwelckt en is niet meer,
Niet als het was wel eer.
Kom aen mijn hert ga volgt het spoor,
Het lieve leven van mijn leven,
Gae doodelijcke dalen door,
De doodt die kan u weder geven,
Mijn oogen schreyen ja,
Stort vry uyt een tranen bron,
Of gy u verdrencken kon.
Maer ag sy is weg en komt niet weer,
Wat baat mijn sugten en mijn schreyen,
Waerom mijn niet genomen mee,
Daer ick mijn Engel wel mogt lijen,
Ter plaetse daer sy rust,
Bevrijt van alle pijn,
Ach mogt ick by haer zijn.
|
|