Verliefde, of klagende minnaer

[p. 3]

Minnaers Klacht aen sijn Beminde, over hare hardigheyt.

Voys: Voerman van der Hel.

ACh mijn Engelin,
Moet ick nu van u scheyden,
Om dat ick mijne sin,
Gestelt hadt op uw min,
Ick had het noyt gedagt,
Dat gy mijn soud bestrijen,
Met so veel ramp en pijn
Gelijck gy deed' aen mijn.

2. Ach geen ramp so zweer,

Kan nimmer mijn so treffen,
Daer ick u heb in mijn sin,
Mijn waerde Engelin,
Helaes waer ick maer dood,
'k Sou dan niet droevig klagen,
Van 't geen ick nu, maer siet,
Dat mijn, mijn ziel verdriet.

3. Of dat den Hemel wou,

Mijn droeve klagt aenhooren,
Dat ick met u mijn lief,
Mogt in den echt gaen treen,
Dan waer ick wel te vreen,
Aers gaen ick heel verlooren,
Want so dat niet gebeurt,
Mijn hert van droefheit scheurt.

4. Helaes wat sal ick doen!

So dit niet en sal gebeuren,
Mijn lief mijn ziel en hart,
Ach ick ben heel verwart,
Door suchten en getreur,
Wat komt mijn nu te vooren,
Door dese droeve staet,
Die mijn aen 't herte gaet.

[p. 4]

 

5. 'k Segje dat den Hemel nu

 

Eens lagt met mijne rampen,

 

Dat ick so suchten moet,

 

Van 't geen mijn pijn aendoet,

 

Ey troost u dan mijn ziel,

 

Uw klagt gaet dog verlooren,

 

Want ick sie mijn elend,

 

Helaes! in torment.

 

6. Ick verlang maer na de dood,

 

So ick u lief moet missen,

 

So ga ick op de vlugt,

 

Vol weenen en gesugt,

 

Ick sal door bos en berg,

 

By 't wild gediert gaen dwalen,

 

Op dat mijn levens end,

 

Aen niemant wert bekend.

 

7. En vraegt gy dan waerom,

 

Heb ick geen groote reeden,

 

Om dat ick 't waerste pand,

 

Moet missen uyt mijn hand,

 

Maer ick hoop den hemel sal

 

Noch eens mijn zwaere plagen,

 

Eens maken van mijn hart,

 

Tot lijding van mijn smart.