Verzamelde gedichten

[p. 165]

Rechtvaardiging

I

Een god versmoort mijn stem die klinken wil,
Een god verstikt mijn keel die drinken wil.
Is er geen god om die god te overwinnen?
Alleen mijn ziel die niet verzinken wil.

[p. 166]

II

Mijn volk vergaat in 's werelds herfstgetijde,
En ook mijn tijd is om en gaat me ontglijden.
Toch maakt één kracht ons tegen dood bestand:
Het woord dat blijft, vol van ons bloed en lijden.

[p. 167]

III

O smaad mij niet om wat mijn jaren misten,
Vergeef hetgeen mijn zwakheid mij betwistte:
Van niets en eeuwigheid was 'k zozeer slaaf
Dat 'k mijn bestek in nacht en duister giste.