Verzen

[p. 38]

[Slaap nu en luik]

SLAAP nu en luik
de lange wimpers bevende over oogen
die straalden, en wier glans brak in een pijn
en stralend opstond in hernieuwd verrukken;
slaap, en laat deze bruidsnacht ons genezen
van eenzaamheid, verlangen, klacht en leegte.

De maan ontbrandt als heilig noorderlicht
en eensklaps stort de nacht vol wilden luister -

Tusschen de kronen
van 't oud geboomte waar de wind te rust ging
leeft zilverspel;
in 't water vliet het vloeibaar vuur der maan
als stroomversnelling door een sneeuwig land
dat grenzen reikt
tot aan het luchtmeer waar het mondt in licht,
waar kalm en klaar
boven de vlakten der verhelderde aarde
de wolken staan
blinkend en hard gesmeed in maanlichtvlammen -